Ksiądz (opowiadanie)

By Unknown środa, 16 listopada 2016

Share Tweet Share Pin Email

Opowiadanie dedykuję wszystkim, którzy uważnie przeczytali poprzedni wpis na tym blogu. :)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Był bardzo wierzącym człowiekiem. Religia i kościół zajmowały bardzo ważne miejsce w jego życiu. Praktycznie od zawsze marzył o kapłaństwie. Obserwował księży ze swojej parafii licząc na to, że kiedyś będzie jednym z nich. Jednak jego rodzice i dwaj bracia byli w przeciwieństwie do niego zdeklarowanymi ateistami. Często wyśmiewali się z niego i jego religijności nazywając go czarną owcą rodziny. On jednak nigdy się tym nie przejmował. Zaangażował się w służbę Bogu do tego stopnia, że wkrótce kościół stał się jego drugim domem. Kiedy tylko skończył liceum, złożył papiery do seminarium duchownego. Wiedział doskonale, jak na tę wieść zareaguje jego rodzina, dlatego też utrzymywał ten fakt w tajemnicy tak długo, jak tylko to było możliwe. Powiedział rodzicom o wszystkim telefonicznie, tuż po przeprowadzce do seminarium. Oczywiście wzbudziło to w nich dziką wściekłość. Kazali mu natychmiast wracać do domu, jednak nie posłuchał ich. Rodzice pojechali więc do seminarium i próbowali się do niego dostać. W końcu syn wyszedł do nich. Okazało się, że rodzice w ogóle nie zamierzali z nim rozmawiać. Chcieli go tylko zabrać do domu, gdzie planowali wybyć mu z głowy studia w seminarium duchownym. On jednak nie miał najmniejszego zamiaru wracać do domu. Rodzice zagrozili mu więc, że następnym razem odwiedzą go jego dwaj bracia i inaczej z nim porozmawiają. Znając swoich braci, spodziewał się ostrej bójki. Nie odezwał się jednak. Bez słowa wrócił do budynku seminarium. Tam okazało się, że pośrednimi świadkami jego rozmowy z rodzicami było kilku jego kolegów i jeden z księży- wykładowców. Opowiedział im więc o swojej rodzinie i o tamtej rozmowie. Obiecali mu, że w razie czego pomogą mu obronić się przed jego braćmi. Następnego wieczoru, kiedy modlił się w swoim pokoju, usłyszał głośne pukanie do drzwi. Z niepokojem w sercu powoli je otworzył. Na szczęście za drzwiami stała grupka jego kolegów z roku. Oznajmili mu, że wyjaśnili sobie wszystko z jego braćmi i, że jego rodzinka będzie musiała jeszcze raz przemyśleć sobie swój stosunek do niego, jego wiary i studiów w seminarium. Kilka dni później otrzymał list od swoich rodziców. Stwierdzili w nim jednoznacznie, że musi wybrać pomiędzy nimi a kapłaństwem. List ten wywołał w nim szok i wielki smutek. Wiedział bowiem, że nie jest w stanie zrezygnować z raz obranej przez siebie drogi, która jest dla niego w końcu całym jego życiem. Pomimo, że stracił rodzinę, zyskał coś, co było jego zdaniem dużo cenniejsze: sens własnego życia...
Święcenia kapłańskie były dla niego wyjątkowym przeżyciem. Żałował, że nie pojawił się na nich nikt z jego rodziny. Uważał, że tak śliczna i cudowna w swojej oprawie uroczystość mogłaby ich przekonać do tego, co chce robić w życiu. Wkrótce okazało się, że jest wręcz urodzonym księdzem. Dzięki temu, jak rozmawiał z ludźmi i co robił dla kościoła, stał się wkrótce wielkim autorytetem wśród miejscowej społeczności. Często powtarzał sobie, że teraz jego rodziną są wszyscy wierzący z jego parafii i to podnosiło go na duchu. Czasem tylko smucił się na myśl o swoich rodzicach i braciach. Wiedział aż za dobrze, że nie ma żadnego wpływu na innych ludzi, ale czasami łudził się myślą, że może jednak kiedyś się do niego odezwą i podadzą mu ręce na zgodę. Pewnego dnia pojawiła się w kościele pewna dziewczyna, która wydawała mu się wyjątkowo znajoma. Powiedziała mu, że jest jego bratanicą i, że jest całkowicie po jego stronie. Poprosiła go też o możliwość utrzymywania ze sobą kontaktu. Po raz pierwszy od dawna ktoś sprawił, że czuł on się na prawdę szczęśliwy. Zyskał kontakt z niewielką częścią rodziny, tak bardzo jednak ważną dla niego. Jakiś czas później dowiedział się, że jego bratanica wybrała stan zakonny. Nie wyjawiła mu, jak na tę wieść zareagował jej ojciec. Spodziewał się jednak po nim bardzo surowej reakcji. On zaś każdego wieczoru modlił się o to, aby jego rodzina zmieniła się na lepsze...